Kayıtlar

Kasım, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

eski bir dosta

ah sevgili dostum, buna belki zayıflık, sevgi israfı diyenler olacak, ama ben geçmişimde bıraktıklarımı, kırıldıklarımı, beni yerlebir edenleri hala sevmeye devam edebilirim. ediyorum da... seni sevmeye, hala en güzel gençlik anılarımın sahibi olduğuna inanmaya devam etmem gibi.... ben mesela biliyorum senden daha fazla güldüğüm biriyle karşılaşmayacağımı, ama bazen sevdiğin, zaafın olan birinin yanında değil doğrunun yanında olmalısın. ben birini seviyorsam başkalarının dediklerini umursamam, bana muamelesine de bakmam... bazen kendime olan muameleyi değerlendirememe hastalığım var belki de o yüzden... senin başkalarına muamelen, başkalarına olan tavrın beni sana karşı tüketti sen mi beni yoksa ben mi seni zehirliyordum bilinmez ama ikimizin dostluğu bir doğru oluşturmuyordu... ikimizin dostluğu evrene iyilik katmıyordu ben biliyorum senin bu haykırmaların sadece beni sevmenden, benim de susuşlarım sadece seni sevmemden... ben seni hala çok iyi tanıyorum, bu yüzden ben
Yorum Gönder
Devamını okuyun
Aydınlık bastırdı. En zorba anlamlar aydınlığın ardına sığındı. Karanlık ötelendiğinden beridir bu böyle. Aydınlık. Evet aydınlıktan bahsediyorum. Doğrudan. Elimize zorla bir bilgi yığını şeklinde verilen aydınlıktan. 'Karanlık' bir yoldu. Olması gereken. Olmazsa aydınlığa gidilemeyen. Aydınlık olan hayatla yüzgöz oldu. İnsansın sen. Gidesin diye varsın. Varsa yoksa varsın. Lanet olsun varlığın. YOKSUN. Ötende aydınlığın. Koparasın diye bağlarını verilmiş köklerin. Sahip çıkasın diye yokluğuna varlığınla lanetlendin. Yakalayasın diye değil koşasın diye bir yalan tutuşturuldu diline, gözüne, tenine.
2 yorum
Devamını okuyun

([]) ([]) ([])

([])([]) ([]) ([]) Hani numara yapmıyordu zaman Bir zamanlar. Karanlık, aydınlığın ardına saklanır mı? Köşeli tahayyüller. Işığın çizgisi yok ya Rab! Karanlığın bittiği yer yok. Köşeli tahayyüllerde yanılsamalar. Zaman en büyük köşesizlik. Gecenin her dilimi bir diğerinden uzak, bir diğerine gebe. Gözlerim zehir. Adı bunun mekan Rüzgarın köşesi yok ya Rab! Bir mekan ezberletmişim bütün köşesizliklerime. Kudüsüm bilmişim. Bir demet hamd, ezberlenen bütün paradokslara. Pi. Gitme Pi. Sensin tek tesellim. Tutamadığın bir de göremediğinse eğer. Ah kimseler öğretmedi Gündüzün geceyi yakaladığını. Kimseler bilmedi de. . Çünkü; Gündüz bitti, gecenin her yenisinde. Ve insan göremedi işte gökyüzünün arka bahçelerine düştüğünü. ([]) ([]) ([])
Yorum Gönder
Devamını okuyun