eski bir dosta

ah sevgili dostum, buna belki zayıflık, sevgi israfı diyenler olacak, ama ben geçmişimde bıraktıklarımı, kırıldıklarımı, beni yerlebir edenleri hala sevmeye devam edebilirim. ediyorum da... seni sevmeye, hala en güzel gençlik anılarımın sahibi olduğuna inanmaya devam etmem gibi.... ben mesela biliyorum senden daha fazla güldüğüm biriyle karşılaşmayacağımı, ama bazen sevdiğin, zaafın olan birinin yanında değil doğrunun yanında olmalısın. ben birini seviyorsam başkalarının dediklerini umursamam, bana muamelesine de bakmam... bazen kendime olan muameleyi değerlendirememe hastalığım var belki de o yüzden... senin başkalarına muamelen, başkalarına olan tavrın beni sana karşı tüketti sen mi beni yoksa ben mi seni zehirliyordum bilinmez ama ikimizin dostluğu bir doğru oluşturmuyordu... ikimizin dostluğu evrene iyilik katmıyordu ben biliyorum senin bu haykırmaların sadece beni sevmenden, benim de susuşlarım sadece seni sevmemden... ben seni hala çok iyi tanıyorum, bu yüzden ben

([]) ([]) ([])

([])([]) ([]) ([])
Hani numara yapmıyordu zaman
Bir zamanlar.

Karanlık, aydınlığın ardına saklanır mı?
Köşeli tahayyüller.
Işığın çizgisi yok ya Rab!
Karanlığın bittiği yer yok.
Köşeli tahayyüllerde yanılsamalar.
Zaman en büyük köşesizlik.

Gecenin her dilimi bir diğerinden uzak, bir diğerine gebe.
Gözlerim zehir.
Adı bunun mekan

Rüzgarın köşesi yok ya Rab!
Bir mekan ezberletmişim bütün köşesizliklerime.
Kudüsüm bilmişim.
Bir demet hamd, ezberlenen bütün paradokslara.
Pi.
Gitme Pi.
Sensin tek tesellim.

Tutamadığın bir de göremediğinse eğer.
Ah kimseler öğretmedi
Gündüzün geceyi yakaladığını.
Kimseler bilmedi de.
.
Çünkü;
Gündüz bitti, gecenin her yenisinde.
Ve insan göremedi işte gökyüzünün arka bahçelerine düştüğünü.

([]) ([]) ([])

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çobanı Seyr

Fantom Uzuvları Algılama olayı ve Dışımızdaki dünyayı nasıl oluşturuyoruz

kime şiir yazılır, kime yazıyorum ben bu şiirleri, insana olmadığı kesin be kardeşim