eski bir dosta

ah sevgili dostum, buna belki zayıflık, sevgi israfı diyenler olacak, ama ben geçmişimde bıraktıklarımı, kırıldıklarımı, beni yerlebir edenleri hala sevmeye devam edebilirim. ediyorum da... seni sevmeye, hala en güzel gençlik anılarımın sahibi olduğuna inanmaya devam etmem gibi.... ben mesela biliyorum senden daha fazla güldüğüm biriyle karşılaşmayacağımı, ama bazen sevdiğin, zaafın olan birinin yanında değil doğrunun yanında olmalısın. ben birini seviyorsam başkalarının dediklerini umursamam, bana muamelesine de bakmam... bazen kendime olan muameleyi değerlendirememe hastalığım var belki de o yüzden... senin başkalarına muamelen, başkalarına olan tavrın beni sana karşı tüketti sen mi beni yoksa ben mi seni zehirliyordum bilinmez ama ikimizin dostluğu bir doğru oluşturmuyordu... ikimizin dostluğu evrene iyilik katmıyordu ben biliyorum senin bu haykırmaların sadece beni sevmenden, benim de susuşlarım sadece seni sevmemden... ben seni hala çok iyi tanıyorum, bu yüzden ben
Yorum Gönder

Masal.

Sessiz olunması gereken dört köşeli mahzenler.
Kelimeler bir dört duvar aslında.
Yan odada ise harflerin arasına dolaşmış bir ruh.
Bir atın üzerine binmiş tek bir harf apar topar getirdi ruhu.
tek bir kelimenin içine sindi.
Kırmızı unuttu kırmızılığını.
Mavi. Gökyüzü. Masal.
Kuş olageldi.
Bir harfin devrimiydi bu masal.
Zordu diğerlerini ayartmak.
Geceleri bekçisi uyur mahzenlerin.
Geceleri mutluların kaçtığı zamansız zamanlar.
Ya mutluluk?
Siz bilemessiniz zorla asıldığınız dudaklardaki insanların o sonsuz mutluluğunu.
Yemin etmişlerdir onlar dinlemeye ve konuşmamaya ve susmaya.
Onlar denize atılan taşın gideceği yerde dua edenlerdir.
Orada değillerdir.
Orada olacaklarını bilenlerdir.

Huzur.
Belki biraz huzur.
O taşın boylu boyunca uzandığı denizin sessiz kuytusunda.
Evet orada dudaklarını zorla çekiştirip gülümsetenler yoktur.
Orada samimi hüzünlerin ardında atılan samimi kahkahalar vardır çünkü.
Denizin en kuytusu.
Mavi. Evet mavinin devrimiydi bu. bilemessiniz.
Mavi masal yazmaya niyetlendi.
Atlılarla gelen ruhun kuş olagelmesiydi.
Masal, kuşların gözlerinden damlayan gözyaşının görünmemesi adına başladı.
Kuşlar denize göç etti.
Denizler gözyaşıydı, gözyaşı her yerdi.
Gözyaşlarını susturmak isteyenlerin bedenlerini intihara sürüklemesiydi.
Kuşlar denizde.
Gökyüzü denize düşmüştü işte.
Kuşlarla birlikte.

Ama huzur,
Atılan taşın da uzağında.
Bir bahçeye de düşebilirdi gökyüzü.
Ve o atlı yerinde uyuyakalmış sükûneti rahatsız etmişti sadece.
Sükûnetin huzurunu bozmalıydı ki rahatını kaçırmalıydı ki yeni yerler keşfetsin.
Huzur büyük evlerin değil
Diz dize gözlerin olduğu yerdeydi.
Perdelerine sinen bulutlardaydı.
Fesleğenler balkonları süpürmekle meşguldü orada.
Sobası, dumanı tüten bir çaydanlıktı.
Koltuğun üzerine ilişen battaniyeydi işte.
İşte o zaman mavinin emrine girdi Kırmızı.
Kahverengi ve yeşil ve kuşlar bir şarkı maviye.


Hindibalar ölmez.

-martı-

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çobanı Seyr

Dun mukemmel bi sessizlikle sehri izledim. Sadece kopek ve bir koyun surusu canlari otuyordu. Gittigim yerde ciceklere enteresan müdahaleler yapmayi henuz öğrenmemişler. Bu yuzden ciceklerin kokulari vahsi ve guzeldi. Bir seylerden uzak ve mahrum olmak bir seyleri bir seysiz birakmak. Ne kadar gerekli. Vahsiligini koruyabilmesi icin bisilerin bisilerden alikoyulmasi gerekiyor. Her seye ragmen sütün icine zencefil ne kadar yakışıyor Yuce Makam.  İhlamura gun batimi yakisiyor.  Selda Bagcana karanlik bir gece yakisiyor.  Bana ne yakisiyor guzel Makamim.  Bana bir seyler yakistirmani bekliyorum. Sütün zencefile yakıştığı gibi.  Aglamak ya da gulmek deme. İkisinden de bahtim gulmedi. ne ironi. İlla ki mi gülmek Bana dunya pek yakismiyor. Hicbir insana yakismadigi gibi. İnsnalar neden dunyaya yakışıyorlarmis gibi davranirlar. Neden rol yaparlar.  Velhasil, hulasa, varsin de mi? Yoksan mahvolurum. Yoksan mahvolurum guzel Makamim. Allahim. 
Devamını okuyun

Fantom Uzuvları Algılama olayı ve Dışımızdaki dünyayı nasıl oluşturuyoruz

Hologram olmadığı halde varmış gibi görünen imgedir ve gerçeklik düzeyi aynadaki yansımamız kadardır. İç gerçeklik ve dış gerçeklik nedir öfke iç sıcaktan yanma dış mıdır? bazı insanların yitirdikleri kollarını hala yerindeymiş gibi algılamaları ve bireylerin bu fantom uzuvlarında krampların görülmesi beyinlerinin girişim desenlerindeki kayıtlı holografik anılardan ötürüdür. anılar ve hafıza beynin bütününe holografik olarak yayılmış durumdadır. bu yüzden fotografik düşünenlerin hafızası daha kuvvetlidir.
Devamını okuyun

kime şiir yazılır, kime yazıyorum ben bu şiirleri, insana olmadığı kesin be kardeşim

şiir yazdım google'a. bir aşktan bahsediyorlar çoğu zaman. çoğu zaman bu aşk bir başka muhataba. bazen karşı cinsine. bazen hemcinsine. ben hiç bir insana şiir yazmadım. yazsam yazsam bir dosta.  dost ayrı. dost başka ben hiç zamanımı ve mekanımı durdurup bir erkeğin cisminde donakalıp şiir yazmadım. ama yazanlar gördüm. velhasıl, bu bloga nadiren iki üç kişi düşüyor. düşmez. arada düşüyor. yalnızım burda ben.ama nereden düşüyorsanız geliyorsunuz bazen bu bloga. sağolun eksik olmayın. saçmalama krallığım burası kusuruma da bakmayın. ben değilim burdaki. gülerim ben. grçek hayatta fena gülücügillerdenim. Melankoli gece 12 gibi 15 dakika geliyor. o ara buraya bişeyler bırakıp gidiyorum.  ama buraya arada düşen, yanlışlıkla düşen sevgili 00000000.1 lik kesim bu şiirler bir erkeğe değil. bunun için mesaj atma bana. gün olur şiir yazılacak bir erkeğe denk gelirim on saniye derin derin nefes alırım bırakırım, kalemi klavyeyi, tarçınlı cevizli kekimi yaparım.
Devamını okuyun